στροφωτήρ

-ῆρος, ὁ, Α

(σε γλωσσάριο) «μεθ' οὗ δεσμοῡνται αἱ κῶπαι».

[ΕΤΥΜΟΛ. < στροφοῦμαι + επίθημα -τήρ (πρβλ. στρω-τήρ)].